Bir yerde okumuştum Türkler hayır demeyi bilmiyor diye.Aslında hayır diyememek biricik hayatlarımızdan o kadar çok şey götürüyor ki.Hayatımızı nasıl yaşamak istiyorsak bunu belirlemeli ve standardımıza uymayanı elşimizin tersiyle itmeliyiz.
iş,müşteriler,çocuklar,tanıdığım bütün insanlar ve
hayır diyemediklerim hoyratça harcıyor zamanımı...
oysa ben yaşamak istiyorum.
işkolik halim ,beni mutlu eden halim sanırdım hep belki de yalnızlıklarımı gizlemek içindi işe bu kadar sığınışım.
Şimdi tam mola yerindeyim hayatımın ...Bir nefes aldım içime ve bir sonraki nefeste hayatımı geri almak istiyorum...70 ime geldiğimde yaşadım diyebilmek istiyorum
4 yorum:
Bende hayır demesini bilmiyorum. çünkü kırmak istemiyorum kimseyi. o yüzden hep evet diyorum. ama baktımda hep ben inciniyorum sonunda.
bende önceden işkoliktim sonra baktım zaman geçiyor. dur dedim kendime. şimdi rahat ve huzur içerisindeyip hayattan tat almaya çalışıyorum. İşide seviyorum ama benimki çok fazla idi gece gündüz, hafta sonları çalışırdım.
Haklısın neslihancığım.bende şu an kendime dur deme evresindeyim galiba...7/24 çalışıyorum bende ve uyumaya yattığımda bile işle ilgili şeyler beynimde dönüp dolaşıyoooo.sevdiklerimide çok kırar oldum bu aralar...ve farkettimki sbahlara kadar kahkahalarla sohpet etmeyeli çok olmuş...Bir çığlık atsam düzelecek gibi geliyor her şey.
işte ben...hayır diyemeyen bir enayi!ne zaman ögrenirim bilmiyorum ama acilen ögrensem cok ıyı olucak.
Yorum Gönder