18 Mart 2009 Çarşamba

güzel günler GÖRECEĞİZ çocuklar

her gün kendime okuma artık şu lanet gazeteleri,haberleri izleme ,televizyonu açma mümkünse diyorum.
Ama inadına bütün felaket haberleri gözüme gözüme giriyor.İçim acıyor okuduğum her habere.
Küçük kızlarımı düşünüyorum.KORKUYORUM.

Bütün bu caniler,katiller,tecavüzcüler hepsi birer bebekti.bebekler istisnasız ne kadar güzel,ne kadar masumlar değil mi?

Peki sonra ne oluyorda masum bebekler büyüdüklerinde cani oluyorlar.Bunu aklım almıyor.Bir insan ne yaşar ,nelerle karşılaşırda canavarlaşır.
Birinin boğazını keserken biri ne hisseder,anne babasının sevmeye kıyamadığı küçücük bir çocuğu yakarken biri ne düşünür.Döverken masum melekleri ,aciz yaşlılara eziyet ederken
nasıl bir açıklamanın arkasına sığınır?

Yer yüzündeki en büyük kötülükleri ancak insanlar birbirine yapabiliyor.Birilerinin bir teorisi var.İnsan en büyük canavardır ,eğitimle toplumsal kurallarla kendini ehlileştirmeye çalışır diyorlar.Bu doğru olabilir mi?Bilmiyorum.Bildiğim bir şey var .Doğduğunda her bebek masum doğuyor.Sonra birilerinin ihmal ederek büyüttüğü bu bebekler gün gelip bizim özene bezene yetiştirdiğimiz bebeklerimiz için tehdit unsuru oluyorlar.Bu yüzden bu ihmal edilmiş çocuklar sadece kendi anne babalarının sorunu değil aslında ,bizimde sorunumuz.

Keşke bir şeyler yapabilsek.Kocaman bir silgimiz olsa kötülükleri silebilsek.Masum insanları canilerin elinden kurtarabilsek.
Keşke bir gün gelse ve insanların bütün işi gücü doğan güneşten keyif almak,gün batımını huzurla izlemek olsa...

ortaokulda hatıra defterlerimi süsleyen bir şiir vardı;
bir tek kalbin kırılmasını önleyebilirsem
boşuna yaşamış olmayacağım
bir yaşamdan acıyı alabilsem
ya da bir acıyı hafifletebilsem
ya da bir ardıç kuşunu yeniden yuvasına koyabilsem
boşuna yaşamış olmayacağım


Emily Dickinson yıllar önce ne güzel yazmış.

Kızlarımı da bu şiirle tanıştaracağım.Edip akbayramın güzel günler göreceğiz çocuklar şarkısını söyleyeceğiz coşkuyla.yüreğimin derinliklerinde korkularım hep olacak biliyorum.
Anne olmak birazda böyle bir şey....

3 yorum:

norwayden@hotmail.com dedi ki...

nekadar dogru.vermedıgımız sevgıyı ogretmedıgımız ınsanlıgı buyuduklerınde cocuklarımızdan beklıyoruz.her ebeveynın affedılemeyecek tek hatası sevgısız cocuk yetıstırmek.tıpkı senın gıbı tum annelerın sevgı ve huzur dolu cocuklar yetıstırmesı dılegıyle...

Adsız dedi ki...

Cem Karaca'nın bir şarkısı geldi aklıma bu yazyıy okuyunca bende onu paylaşmak istedim
Boşa harcandı benim yıllarım
Boşa geçen yıllarıma yanarım
Affet beni ne olur yalvarırım yavrum
Yarın senin ellerinde güzel kur

Biz görmedik sen görürüsün yavrum
Daha mutlu Türkiye’mi mutlaka
Kulun kula kul olmadığı bir yarın
Kuramadık kurarsınız mutlaka

Biliminle, kitabınla, aklınla
Ellerinle, dişinle, tırnağınla
İnsanın olmanın verdiği onurla yavrum
Yüreğinle kur yarını güzel kur

lemur dedi ki...

Cem karacayı severek dinliyorum.Ama daha önce bu parçasına hiç denk gelmemiş olmam büyük şanssızlık sözler muhteşem........bu güzelliği paylaştığın için teşekkürler nesli...