yunanistanda bir düğün

internetin nimetleri sayesinde 6 arkadaş 15 yıl sonra ilk kez yunanistanda ki bir düğünde bir araya geldik.Ne büyük mutluluktu.Özlem yerini büyük bir keyife bıraktı.Beni en çok şaşırtansa değişen fiziğimize karşılık değişmeyen ruhlarımız oldu.Sessiz olan hala sessiz,disiplinli olan hala disiplinli,komik olan,hayalci olan herkes özelliklerini korumuş.Ne yaparsak ne yaşarsak yaşayalım karakterimiz değişmiyor demekki....kimbilir belki doğuştan geliyordur özelliklerimiz.Belki de evrenbize görevler vermiştir ve evrende ki boşluğumuzu dolduruyoruzdur.....Yol kenarlarından minyatür kiliseler vardı bi de dikkatimi çeken.Trafik kazalarında ölen olursa o ölen kişinin anısına kaza yerlerine mini kiliseler yapıyorlarmış.Güzel fikir aslında hemdesürücülerin dikkatli olması nıda sağlar.

Birde evlerin beyaz olması ,beyaz badanalı evleriyle ünlüymüş yunanistan.Evlenen arkadaşım da mimar olduğu için çok güzel dekore etmiş evini.

Türklerin yaşadığı köyler çok güzel.İnsanlar sıcacık ve içten.Ama yunanistanda türk olmanın ezikliğinide üzerlerinde taşıyorlar.Aynı giyim tarzındaki iki insandan hangisi türk hangisi yunan anlıyorsunuz .Ezilmişliğin kattığı havayı alıyorsunuz hemen.Bunun için utanıyorum biraz.Fazla sahip çıkamamışız arkalarında olamamışız gibi hissediyorum.Beni yunanlı sanıp bana yunanca konuşanlara gülümsüyorum.Türk arkadaşlarım tek kelime yunanca bilmeyen bana tercümanlık yapınca şaşkınlıklarını okuyorum yüzlerinde.

Dönüş yolunda otobüs beklerken yaşlı bir amcayla tanışıyoruz.türkiyeye geçtiğinde istanbula devam edecek olan otobüs onu otagara götürmeyecekmiş .Beni almaya gelecekler arabayla seni otagara bırakırım diyorum.Ama otobüsten inince unutuyorum otobüs hareket ettiğinde hatırlıyorum yaşlı amcayı ne yaptı acaba ........

Türk bayrağını ve hoş geldiniz yazısını görünce tuhaf bir duygu hissediyorum milliyetçimiyim ne....günler sonra ilk kez türkçe bir yazıyla karşılaşmak iyi geliyor.

bundan sonraki tatilim disneyland a olsun istiyorum.kızlarımla beraber..